Welke vertelinstantie heeft mijn voorkeur? De ik-vorm of een auctoriale vertelinstantie?
Wel, ik moet toegeven dat ik allebei de vertelinstanties prettig vind om te lezen.Maar mijn voorkeur gaat toch naar de ik-vorm. Bij beide vormen is de ik-vertelinstantie duidelijk aanwezig. Maar de ik-vorm geeft een betere persoonlijke relatie weer met de hoofdpersoon. Het is ook de hoofdpersoon terwijl een auctoriale vertelinstantie geeneens in het verhaal hoeft te zitten.
Ik vind ook dat als je een boek met een ik-vorm als verteller hebt, meestal makkelijker geschreven is en je veel beter het verhaal begrijpt. In het boek “De schilder en het meisje” is de hoofdpersoon “het meisje”, tenminste in het fragment uit de bundel literaire theorie.
Je weet niet wat ze denkt, je weet alleen wat de verteller zegt over haar. Bij het fragment uit “Een schitterend gebrek” weet je wat ze denkt, wat ze voelt en wat ze wilt. Je gaat sneller met de hoofdpersoon meevoelen.
Een boek met een auctoriale vertelinstantie kan natuurlijk ook prettig om te lezen zijn want de verteller kan hier ook veel over de ik-persoon vertellen. Maar bij de ik-vorm weet je zeker dat er niets verzwegen wordt, omdat je de gedachten van de hoofdpersoon ook leest.
Maar vooral vind ik dat de ik-vorm gewoon het prettigst leest, voor als je een boek wil lezen voor je plezier. Daarom verkies ik de ik-vorm boven een auctoriale vertelinstantie.
